به نقل از «قدس آنلاین»

رأی دادن به آیت‌الله خامنه‌ای با دست خونی!

تاریخ انتشار: ۶ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۸۲۲۶۴۱

دانش‌آموز بود و اهل قم. قبل از پیروزی انقلاب اسلامی با دوستانش در تظاهراتها شرکت می‌کرد. وقتی هم که جنگ تحمیلی شروع شد، بخاطر سن کمی که داشت، مانع اعزامش به جبهه می‌شدند تا اینکه نیمه اول سال ۶۳ با تغییر سال تولدش با بعضی از دوستانش عازم جبهه شد. او تا اواخر جنگ تحمیلی در جبهه بود، چند باری هم مجروح شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او ضمن حضور در جبهه، از سال ۶۵ وارد حوزه علمیه قم شد و امروز از محققان حوزه تفسیر و مسائل فقهی است.

حجت‌الاسلام «علی سیل‌آبادی» در عملیات «عاشورای ۲» فقط ۱۶ سال داشت که به عنوان رزمنده در این عملیات حضور یافت و از ناحیه پا مجروح شد. او درباره این عملیات می‌گوید: «۲۳ مرداد ۱۳۶۴ از مقر سد دز اندیمشک بعد از حدود یک ماه آموزش‌ و آمادگی‌های رزمی با مینی‌بوس حرکت کردیم. در گرمای عصر به رودخانه چنگوله و منطقه نزدیک عملیات رسیدیم. بعضی بچه‌ها از شدت گرمای هوا داخل آب رودخانه شنا کردند. بعد از استراحت کوتاهی دوباره سوار ماشین شدیم و به منطقه عملیاتی دسته خودمان رسیدیم. آن شب شهید محمدمهدی معادیخواده از مسئول دسته‌مان شهید رضا ماشااللهی خواست کمی مداحی کند؛ روضه حضرت زهرا (س) خوانده شد. سوار مینی‌بوسها شدیم و در تاریکی شب مسیری را پیمودیم. دوباره از ماشین پیاده شدیم و نمازی سریع و با تیمم خواندیم. البته از آبی هم که وعده داده بودند وجود دارد و قمقمه‌ها را پر می‌کنید، خبری نبود. به سرعت و ستونی از خاکریز خط پدافندی خودمان بسوی خط دشمن حرکت کردیم. نزدیکهای خط دشمن یکدفعه رگبار تیری به سمت ستون شلیک شد که عجیب بود و مشکوک به اینکه دشمن مطلع شده باشد. دوباره مقداری نشستیم که من چرتم برد. یکدفعه دیدم حسین نیری معاون دسته‌مان گفت: سیل‌آبادی نخواب! نماز شب بخوان خوابت نگیرد.»

این عملیات در بامداد ۲۴ مرداد شروع شد. رزمندگان توانستند ارتفاعات خط اول دشمن را به راحتی و تقریبا بدون درگیری تصرف کنند. سیل‌آبادی درباره ادامه عملیات عاشورای ۲ بیان می‌کند: « خوشحال بودیم که توانستیم ارتفاعات خط اول دشمن را تصرف کنیم اما بعداً معلوم شد که دشمن تعمداً عقب رفته و روی ارتفاعات بلندتر موضع گرفته است. بچه‌ها در کانال اجتماع کرده بودند به ما گفتند: بیرون بیایید و بسوی ارتفاع بلند منطقه یعنی قله ۱۴۵ پیشروی کنید. بیرون پریدیم و حرکت بسوی دشمن که در ارتفاع بلند روبرو بودند مسیر را ادامه دادیم. مقداری که رفتم دیدم مهدی عزیززادگان زخمی شده و افتاده روی زمین. مرتضی صدرآبادی فرمانده گروهان کنار مهدی نشسته بود؛ بعد در حالی که آرپی‌جی مهدی رو برمی‌داشت، بلند شد و رفت. بلافاصله کنار مهدی نشستم. او درد شدیدی داشت. از مهدی پرسیدم چه اتفاقی افتاده؟ گفت: روی مین رفته‌ام. اصلاً حواسم نبود که عزیززادگان می‌گوید میدان مین! داشتم نگاه میکردم تا ببینم کجای مهدی زخمی شده و پانسمان کنم که ناگهان انفجار شدیدی پای چپم را از زمین بلند کرد. گرد و خاک و بوی باروت داخل بینی‌ام پیچید و درد شدیدی در پا و جاهای مختلف بدنم احساس کردم که از جنس دردها و زخمهایی که در کودکی و نوجوانی در بازی‌ها برایم اتفاق می‌افتاد، نبود. هنوز متوجه میدان مین نبودم و فکر کردم که انفجار آرپی‌جی چنین زخمهایی را ایجاد کرده! دستم را بردم طرف پاشنه پایم. پاشنه نبود؛ دستم رفت لای خون و گوشت و استخوان!»

این رزمنده ۱۶ ساله مجروح شده بود و به نوعی به همراه همرزمانش در میدان مین گیر افتاده بودند. سیل‌آبادی از شدت درد و ترکشهای زیاد مین که به جاهای مخلتف بدنش خورده بود، روی زمین دراز می‌کشد؛ اما با روشن شدن گلوله منور نگاهش به مین دیگری می‌افتد که در چند سانتیمتری قلبش قرار داشت. او از نیروهای تخریب برای رهایی از مین کمک می‌خواهد و آنها می‌گویند که از کناره‌های مین بگیرد، آن را از خاک بیرون بکشد و به محلی دورتر از خودت پرتاب کند. این رزمنده نوجوان با موفقیت این کار را انجام می‌دهد اما چشمش به رفقایش است که به شدت مجروح شده‌اند و او هم نمی‌تواند برایشان کاری کند.

این رزمنده دانش‌آموز وضعیت منطقه و همرزمانش را اینگونه توصیف می‌کند: «من پوتینم را از پایم درآوردم و با باندی زخمم را بستم. ناله‌های مهدی عزیززادگان از توجه به زخمها و حال و روز خودم بیرونم کشید. اینطور که معلوم بود، بعد از انفجار مین زیر پایش، دوباره با کمر روی مین رفته بود و زخم عمیقی داشت. مهدی به من گفت: حداقل دستت را روی زخمم بگذار تا کمتر خونریزی کند. اگر چه این کار بی فایده بود اما برای دلخوشی مهدی این کار را کردم. محمد شاهینی که بعدها در کربلای ۵ شهید شد و نزدیکم روی مین رفته بود، پیشنهاد داد که ماندمان صلاح نیست و باید خودمان عقب برویم. قبول کردیم و به عقب برگشتیم.»

این رزمنده نوجوان پس از مدتی به چادر اورژانس منتقل می‌شود و با توجه به تعداد زیاد مجروحان او را به بیمارستان اصفهان منتقل می‌کنند. سیل‌آبادی درباره اعزامش به بیمارستان اصفهان اظهار می‌دارد: «ما را به سالن فرودگاه بردند تا به بیمارستانهای دیگر کشور منتقل شویم. گرمای تابستان، خونریزی و تشنگی امانم را بریده بود. آب که می‌خواستم، فقط با پارچه لبهایم را خیس می‌کردند. منبع آب را پیدا کردم و از برانکارد پایین آمدم. کشان‌کشان خودم را به منبع آب رساندم و یک دل سیر آب خوردم. نمی‌دانم بخاطر خوردن آب بود یا خستگی، چون که تا اصفهان بیهوش بودم. هلی کوپتر در اصفهان نشسته بود که چشمهایم را باز کردم. نور لامپهای خیابانهای اصفهان بود و صدای آژیر آمبولانس. صبح که مصادف با روز جمعه بود، در بیمارستان عیسی بن مریم صندوق رأی انتخابات ریاست جمهوری را آوردند؛ با دست کم رمقم که هنوز خونهایش شسته نشده بود، نوشتم سیدعلی خامنه‌ای.»

منبع: خبر آنلاین

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: انتخابات سیل آبادی مجروح شد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۸۲۲۶۴۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نعیم قاسم: پاسخ حزب الله کوبنده خواهد بود

به گزارش خبرگزاری صداوسیما، به نقل از العهد، شیخ نعیم قاسم معاون دبیر کل حزب الله لبنان اعلام کرد: حزب الله لبنان به یاری غزه برخاسته و این حمایت، طرح جنگی دشمن صهیونیست در فلسطین و لبنان را در برهه کنونی و در آینده با مانع روبرو کرده است.

وی افزود: هرآنکه آینده نگر نباشد و این دشمن را نشناسد نمی‌تواند حقایقی را درک کند که بیانگر این است که حمایت ما فوایدی دارد که فراتر از حمایت از غزه و نیز فراتر از حمایت لبنان است و آن تشکیل نیروی بازدارنده در برابر رژیم صهیونیستی است. طرح‌هایی که درباره لبنان و جنوب آن گفته می‌شود تا زمانی که آتش بسی در غزه برقرار نشود غیرقابل اجراست. هر آنکه بحث آتش بس در جنوب را مطرح می‌کند تا دشمن صهیونیست به راحتی در غزه به جنگ ادامه دهد در واقع از ما دعوت می‌کند که در حمله دشمن اسرائیلی مشارکت داشته باشیم.

نعیم قاسم تاکید کرد: ما با غزه و فلسطین هستیم نه با اسرائیل. جنگ در غزه باید متوقف شود و پس از آن جنگ در لبنان متوقف می‌شود. اینکه با تهدیدات نزد ما بیایند مبنی بر اینکه اسرائیل به شما حمله می‌کند و خطاب به آنها می‌گوئیم که تهدیدات شما درست بودن رویارویی ما را ثابت می‌کند و اینکه ما را مصمم‌تر خواهد کرد.

وی افزود: گالانت وزیر جنگ دشمن که تهدید می‌کند که هدف اصلی بازگردانیدن ساکنان شمال به منازلشان است و برهه آتی سرنوشت ساز خواهد بود؛ خطاب به او می‌گوئیم که جنگ نمی‌تواند ساکنان شمال را برگرداند بلکه این جنگ بازگشت آنها را بیش از پیش دورتر خواهد کرد و ممکن است در نهایت بازگشتی در کار نباشد.تداوم جنگ و توسعه آن شهرک نشینان را بر نمی‌گرداند بلکه اوضاع را پیچیده‌تر خواهد کرد. جهان باید بیدار شود و جنگ غزه را متوقف کند زیرا این به واقعیت نزدیک تر است.

معاون دبیر کل حزب الله لبنان بیان کرد: حزب الله به دشمن به شکل متناسب پاسخ می‌دهد و گسترش جنگ از سوی دشمن، گسترش پاسخ و مقاومت از سوی حزب الله را به همراه خواهد داشت این تصمیم قطعی است. هنگامی که دشمن، یکی از برادران ما را در منطقه الصرفند هدف قرار داد ما روز سه شنبه با سه پهپاد انتحاری مقر فرماندهی تیپ گلوانی و مقر یگان ایغوز را در پادگان شراگا در شمال شهر عکا هدف قرار دادیم و طبق گزارش رادیو ارتش رژیم صهیونیستی ۲۰۰ هزار شهرک نشین در شمال فلسطین اشغالی به پناهگاه رفتند. همه این تحولات فقط با سه پهپاد رقم خورد حال تصور کنید که اگر پا را فراتر بگذارند چه رخ خواهد داد.

وی افزود: رسانه‌های دشمن تأیید می‌کنند که حدود ۴ هزار موشک و حدود ۶ هزار موشک ضدتانک از سوی حزب الله از زمان شروع جنگ در شمال فلسطین اشغالی شلیک شده است. آنها می‌گویند که حزب الله ۱۵۰ هزار موشک دارد. با یک محاسبه این میزان سه درصد خواهد بود این بدان معنی است که ما فقط سه درصد از ذخایرمان را طبق گزارش رسانه‌های دشمن طی این هفت ماه خرج کرده ایم و تأثیرات آن آواره شدن شهرک نشینان و خسارت سنگین دشمن و فرسوده شدن ارتش اشغالگر بوده است. آیا بیش از این می‌خواهند؟ به هر حال ما آماده هستیم.